اطلاعیه ثبت نام دوره نخبگانی تدبر در قرآن

تدبر، فعالیتی است همگانی و عمومی، که طی آن علاوه بر فهم هر آیه، به ارتباط بین آیات در سوره‌های قرآن نیز توجه می‌شود تا به جای نکات پراکنده، یک نظام هدایتی از سوره درک گردد. بدین ترتیب، تدبر -به عنوان فهم منسجم کتاب الهی- درک جامعی از قانون اساسی دین به دست می‌دهد که براساس آن، یک مسلمان می‌تواند چارچوب بینشی خود را سامان داده و جریان فکری اصیل را از غیراصیل تشخیص دهد.

آشنایی بیشتر با مفهوم تدبر

زاویه نگاه اول:

جوان امروزی دو راه در پیش روی خود دارد: یا دینداری به سبک جاهلانه، تقلیدی و احساسی را برگزیند و یا دینداری آگاهانه و عالمانه را انتخاب کند. فعالیت های مختلف دینی در جامعه، هر دو مسیر را برای وی تسهیل می کند؛ اما آنچه در دنیای امروز -و البته در همیشه تاریخ- نیاز واقعی بوده، دینداری مستقر و پایدار است که جز با منش دوم حاصل نخواهد شد. اما برای اتخاذ سبک آگاهانه، چه روشی وجود دارد؟ آیا تفکر شخصی کافی است؟ آیا خواندن کتب متفکرین و صاحبنظران پاسخگوست؟ آیا شرکت دائمی در سخنرانی ها و پای ثابت منابر بودن جواب می دهد؟ آیا مطالعه آثار فلسفی یا عرفانی چاره کار است؟ آیا شرکت در دوره های مختلف دین شناسی کفایت می کند؟ آیا مراجعه مستقیم‌تر به منابع دین از طریق خواندن مجموعه های حدیثی یا کتب تفسیری جوابگوست؟ و آیا…
همه موارد فوق ممکن است ثمراتی داشته باشد، اما مسئله این است که قرآن و ولایت، چه مسیری را برای دینداری آگاهانه پیشنهاد می‌کند؟ در گفتمان قرآن و ولایت، تدبر در قرآن کریم، مهمترین، پایه ای ترین، اصلی ترین و ابتدایی ترین عنصر برای عموم مردم جهت ایجاد و تقویت بینش جامع دینی است. بینشی که هم عالمانه و عقلانی است و هم در جان و دل انسان رسوخ نموده و تأثیر می گذارد.
چنین است که وظیفه هر جوانی در عصر حاضر برای دینداری آگاهانه و پایدار، تدبر در قرآن کریم است.

زاویه نگاه دوم:

برای بهره‌مندی از قرآن، غالباً حفظ، قرائت و یا مختصری ترجمه قرآن آموزش داده می‌شود و یا در سخنرانی‌ها به ارائه آموزه‌ها و معارف تفسیری قرآن پرداخته می‌شود. اما این فعالیت‌ها هیچ کدام، مخاطب را با کارکرد اصلی قرآن یعنی کتابی که قانون اساسی دین و منشور راهبردی تمدن و جامعه اسلامی است، آشنا نمی کنند. اما تدبر در قرآن، به عنوان فهم جامع، نظام‌مند و منسجم قرآن کریم شاهراه اصلی برای تثبیت کارکرد اصلی، کلان و راهبردی قرآن است. در تدبر، فرد علاوه بر فهم هر آیه، لازم است به ارتباط بین آیات در سوره‌های قرآن نیز توجه نماید تا به جای نکات پراکنده، یک نظام هدایتی از سوره ها درک کند. این فعالیت نه مانند ترجمه‌خوانی قرآن یک فعالیت ابتدایی و نه مانند تفسیر قرآن، یک پروسه تخصصی است. به تعبیر دیگر، در میان فعالیت‌های متداول قرآنی (قرائت، ترجمه ومفاهیم، تفسیر و…) حلقه‌ای مفقوده وجود دارد که «تدبر در قرآن» آن را تکمیل می‌کند.